Biz Üç Kişiyiz

Biz 3 kız kardeşiz.
Üçümüzün de arasında 3.5 yaş var. Ben en küçükleriyim. 23 yaşındayım ve öğretmenim.

Üçümüz de üniversite mezunu,işini eline almış,ailesine yük olmamaya çalışan ve hatta onların bu zamana kadar üzerimizdeki tüm emeklerini bir şekilde boşa çıkarmamaya çalışan insanlarız.Ve bunun için de şu anda üçümüz de Atatürk Üniversitesinde Çocuk Gelişimi bölümü okuyoruz. Ablamların üçüncü benim ise ikinci üiversitem.

İki ablam da evli.En büyük ablamın 2.5 yaşında bir oğlu var. Adı DORUK. Canım,her şeyim,yeğenim..

Evet ben bir teyzeyim. Hayatımda yaşayabileceğim en güzel duygulardan biri belki de.-Diğeri de annelik olmalı.Onu da zamanı gelince göreceğiz.- O hayatımıza girdiğinden beri bir çok şey değişti. Neler olduğunu tek tek sıralamaya zamanım da yetmez,buradaki satırlar da.. Aranızda teyze olan varsa bilir. Ya da teyze olunca anlarsınız diyelim :)

benim miniğim Doruk..

Yeğenimi bu kadar çok sevmemin en büyük nedenlerinden biri de çocukları çok sevmem sanırım. Annem,ben ortaokuldayken çocuk bakıcılığı yapmaya başlamıştı. İlk baktığı bebeğin adı Kaan'dı. Daha 40 günlükken gelmişti evimize. Ve bizim o zamanki zorluklarımızda bir mucizeydi adeta. Anneme yardımcı olan bendim evde. Sabah okulda akşam evde olurdum çünkü. En büyük ablam üniversitede okuyordu,aynı zamanda çalışıyordu. Diğer ablam lisedeydi ve tüm gün okuldaydı. Dolayısıyla yardımcı olma kısmı da bana kalıyordu. Ki zaten ben de bu durumdan çok memnun oluyordum. Yedirirdim,içirirdim,altını alırdım. Annemi izlerdim neler yapıyor diye. Kaan büyüyüp okul çağına gelince ayrıldı yanımızdan. Hala daha görüşüp,annesiyle annem,Kaan'la da ben hasret gideririz bazen..Onun büyüdüğünü görmek çok gurur verici..

Kaan'ın bizden ayrıldığı dönemde dayımın ilk kızı Sanem dünyaya geldi. Dayım ve yengemin işi dolayısıyla bu minik bebeğe bakma görevi anaç olan anneme,dolayısıyla da bana düşmüştü.

Evimize yeni bir ışık girmişti artık. Ondan 1.5 sene sonra da Sanem'in kardeşi Oğuz aramıza katıldı. Biz artık ikisine birden bakıyorduk.

Şimdi Sanem 4. sınıfa Oğuz ise 3. sınıfa gidiyor.Ben çalıştığım için çok sık görüp ilgilenemesem de annem hala onlarla ilgilenmeyi sürdürüyor. Böyle büyüdüklerini görmek hem beni hem de annemi çok gururlandıyor elbette.

Şimdi lafı çok fazla uzatmadan bu blogu açma sebebime gelelim.

İçimdeki çocuk sevgisiyle ben de güzel şeyler yapabilir,elimden geldiğince yardımcı olabilirim diye düşündüm.
Bebeklerimizin,çocuklarımızın,gençlerimizin büyüme gelişme evrelerini,çeşitli yararlı bilgileri,yapılması gerekenleri burda sizlerle paylaşmaya çalışacağım.

Arada küçük sürprizlerim de olabilir belki..
Yaşımın küçüklüğü sizleri aldatmasın.Bilgilerim ve mesleğimin yardımıyla bunun üzerinden gelebilirim.
Umarım paylaşımlarımla sizlere yardımcı olabilirim.
Takipte kalırsanız çok mutlu olurum..

Görüşmek üzere..
Sevgilerle..

İPEK